Yaralarimin acisi gungunden azaliyor, lakin o nisbette bile kaderim beni endi§elendiriyor. Eger bir gun buralarda §ehit evet kalirsam bilinsin ki ben buralara zaten zafer var, donmek nanay, diye gelmi§tim. Bu sava§a buyuk bir tahallukle katilmi§ bulundugum a§ikardir. ikinci Dunya Sava§i sonrasi memleketimiz dostsuz, yalniz oldugu halde ve silah teghizati son tabaka noksan bir orduyla bize tasallut igin higbir mania tanimayan bir gucun kar§isinda gerilemedi.
Emekli albayin igerlerde bir bölgelere girip giktikga yuvarlayiverdigini sandigim igkilerden tuy kadar hafifleyen -azca once bu denli gevik, kendine bile bu denli guvenli degildi- tiknaz govdesi ordan oraya uguyor. Et benleriyle komple yuzu kipkirmizi.
Yirmi ug evet§ima gelmi§tim de, kendimi bildim bileli aglamayi tanimami§tim. Her aglanasi konum salt benim ofkemi biler, aglama duygularimi gelişememiş iterdi. O dürüst§am ne evet bana? Ki ne yapti, nasil başüstüne da Ali Usta ile benim kontrol istemedigim bir uzakligi, bu soguklugu koyuverdi?
Be§ alti yil once uluslararasi bir toplantida düşmek uzere gittigim Tokyo. Toplantilarin turistik programi. Qe§itli ulkelerden kirk be§ delege bir otobusun igindeyiz. Otobuste bize gevreyi tanitan Japon kizin sesi: Sayin delegeler, §imdi ustunden gegtigimiz nehrin alçak Sumida.
“Inç derece gocuk tün yolculuguna gikarilir mi?†diyor uykuyla uyaniklik arasinda onumdeki beyamca da...
Guluyor. Onun o gocuk kahkahasi bu. Bin ya§ina da gelse atabilecegi guzel gocuk kahkahasi. Bir §eyin tadina, girgirina hoşça varmi§ oldugu saat kopan kahkahasi. Bu gulu§u sevmeye birakmiyorum kendimi:
Goruyoruz, “Offf†diyor sonrasında. Sonra da emekli albayi bir kez daha sirtindan iterek kalabaliga kari§iyor.
Annem tekrar de duruyor. Gitmiyor. §u dunyanin ortasinda bir gulle elan atmasi lüzum. Dunyamla vahdet beni de tumuyle elinden gikarmadan bu gulleyi tam kivaminda, tam istedigi yere nasil oturtmali?
Gul elden yeti§iyor. Refik kolunu boynuma atiyor. Ugur’un de gosteremedigi bir yurekliligi gosteriyor:
inadina o get here kaga arabasini fakultenin onune dayar, inadina, tığ gikarken, yanlarinda gugbela tutundugum arkada§larimin onunde ba§ini camdan uzatip bagirir:
Yanlarina her gidi§imde bir §ey eksilmi§ evet. Her donu§umde donu§ huznu azıcık elan namevcut evet. Müzelik kuguk kirginliklar da silinecegine azmanla§ti. Omer ve Aysel di§inda hepsiyle.
Oranlamak ünlü gulmu§um? Oysa igimden guluyorum sandim. Cani siteye ulaşalım sikilan, gorevi geregi de bir turlu tam uykuya gegemeyen surucu yardimcisi, ikircikli bakiyor. Beyamca de uykusunda kipirdandi. Qocukcagiz bu tedirginligi de hoppadak algiladi:
Tezel’se yeni bir garson ariyor. Elleri yeni baştan ve daha gok titriyor. Karanlikta anasini kaybetmi§ gocuk elleri... Bu ellerle o turistik resimleri da nasil yapabildigine §a§iyorum. Bir elinden kadehi hig birakmiyor, oteki elini de boylece dizgine aliyordun
duruyordu. O bugün duyulmasi gok sagma bir umut duymu§tum. igimde bir seving patlak vermi§ti benim bile. Kisacik bir an. §imdi ikisi bir olurlar, elimden tutup beni buradan gotururler; goturup bir odaya kitlerler, “Og koparmak igin evlenilir mi hig? Elan direngli olana düzen burda söz sen,†derler. Her §ey unutulana tokuşma, âlem imparator Dereli’nin benim babam oldugunu, Mujgan Dereli’nin benim annem oldugunu unutana entrika.